از همان ابتدا که خبر رسید تور کنسرت‌‎های علیرضا قربانی به تهران خواهد رسید و این خواننده در کاخ سعدآباد روی صحنه کاخ سعد آباد برای مخاطبین از ۲۳ خرداد ماه قطعات خود را اجرا خواهد کرد و تمدید‌های مدام به دلیل استقبال مخاطبین تا همین شب گذشته یعنی ۱۸ تیر ماه نزدیک به یک ماه است که وی و گروهش بی وقفه به عشق مردم می‌‎خوانند و جز این نمی‌‎تواند باشد.

اجرای بی وفقه ۱۴ قطعه نزدیک به یک ماه

علیرضا قربانی در سعدآباد تهران با اجرای ۱۴ قطعه از بهترین آثار خود هم برای مخاطب عام خود که با موسیقی‌‎هایش خاطره دارند اجرا می‌‎کند و هم برای دل خود و مخاطبین خاصی که خواسته آن‌ها فضایی بداهه از اشعار مناجاتی برای رجوع به خویشتن هستند، شاید بتوان مهم‌‎ترین ویژگی اجرا‌های علیرضا قربانی در محتوا را که مورد استقبال طیف گسترده‌ای از مردم شده را در همین‌ها جست و جو کرد.

انتخاب آثار در تورهای اخیر کنسرت علیرضا قربانی نیز خلاقانه و با فکر انجام شده، طوری که با قطعه عروج آغازی طوفانی و در اوج را می‌شنویم که انتخاب خواننده در قرار گرفتن بر بالاترین مکان صحنه طراحی شده و فاصله گیری با مخاطبین ضربه ابتدایی را به آنها می‌‎زند، عروج با شعر ابوسعید ابوالخیر و داشتن یک شناسنامه موسیقی با زیر فضای موسیقی عربی با نورپردازی آبی ما را وادار به پرواز می‌کند.

علیرضا قربانی فقط یک کنسرت اجرا می‌کند؟

بیایید اینجا و در این لحظه متوقف نشویم، بیایید پل بزنیم، علیرضا قربانی فقط یک کنسرت اجرا می‌کند؟ خیر! قربانی تلاش می‌کند تا آشتی و همدلی بین مخاطبین ایجاد کند این را می‌توان از تلاش خستگی ناپذیر او در زنده خوانی و ادامه دادن کنسرتهایش مشاهده کرد وی آنجا که می‌خواند «من به دستان تو پل بستم به زیباتر شدن   از تو میخواهم از این هم با تو تنهاتر شدن» می‌‎خواهد پلی از تنهایی ما به سمت همدیگر بزند تنها باشیم و فکر کنیم چطور می‌توان با همدلی با هم باشیم؟

سکوت و مناجات، روح موسیقی تلفیقی

خواننده قطعه «می‌‎دانی تو» قبل از اجرای این بخش از کنسرت خود در روز یکشنبه ۱۸ تیر ماه احتمالا مثل خیلی شب‌های دیگر با مخاطبین خود همکلام می‌شود، وی اینبار از بخشی از مخاطبین خود که احتمالا آمده‌‎اند برای همخوانی و خاطره سازی می‌خواهد تا این بخش را با تمرکز بالا و سکوت گوش دهند و حتی از آن‌‎ها می‌خواهد که گوشی‌‎های خود را تا جایی که می‌شود بالا نیاورند و با تمرکز بالا به این بخش گوش فرادهند وی این قطعه را با عنوان کاری منحصر به فرد یاد می‌‎کند وی از ویژگی‌‎ها دیگر این فراز از اجرایش بداهه نوازی و بداهه خوانی می‌داند همان چیزی که از تلفیق فضای مناجات و موسیقی انتظار می‌‎رود به نظر این قطعه می‌تواند الگوی جدیدی برای فضاسازی در موسیقی ایران بر اساس دعا و مناجات باشد. اینجا همان نقطه عطفی است که باید بگوییم علیرضا قربانی فقط کنسرت اجرا نمی‌‎کند و وی در حال کاری بزرگتر در حوزه موسیقی تلفیقی و حتی اجرای آن است.

موسیقی بی کلام شوشتری شعف بعد از حس و حال مناجات خوانی «می‌‎دانی تو» بود

توانمندی و هماهنگی گروه موسیقی علیرضا قربانی در این اجراها را باید در قطعه شوشتری دید انگار نه انگار این همه شب اجرا داشتند یکدست، هماهنگ و با ارتباط چشمی و زبان بدن به مخاطبین می‌‎فهمانند در سعد آباد این شب‌‎ها حال و هوای دیگری حاکم است آن‌‎ها از آن دست معدود گروه‌‎هایی هستند که حتما اجراهایشان هر شب با شب گذشته متفاوت است و این را در تغییرات جزئی در نت های موسیقی به هم و مخاطب نشان می‌دهند این همان نقطه‌‎ای است که علیرضا قربانی را متفاوت می‌کند نه تنها خودش زنده و با بداهه پردازی اجرایش را ادامه می‌دهد گروهش نیز به سرپرستی حسام ناصری نه یک اجرای نت وار مکانیکی بلکه یک اجرای زنده با روح را به مخاطبین تقدیم می‌‎کنند. موسیقی بی کلام شوشتری شعف بعد از حس و حال مناجات خوانی «می‌‎دانی تو» بود.

خواننده نیازی به پشت میکروفون ماندن ندارد

قربانی بار دیگر به صحنه می‌آید و عشقش به ایران را اعلام می‌‎کند از اینجا به بعد کنسرت باز به همخوانی و خاطره بازی می‌‎گذرد قطعاتی که زنده کننده بسیاری از اصحاب فرهنگ و هنر و مردم در اذهان تاریخی آنان است با چاشنی«عاشقانه نیست» که خیلی نیازی به ماندن قربانی پشت میکروفون ندارد و مخاطبین خودشان می‌‎خوانند.

به یاد ابتهاج

از قطعه روزگار غریب با شعر شاملو و تبدیل کردن این متن سخت و سنگین به ملودی تا ارغوان هوشگ ابتهاج یا بی‌‎گناه که بازگو کننده یک عاشقانه پاک است با کلی تداعی دادخواهی از زمانه‌‎ای که خواننده با همه وجود می‌خواهد همه بخوانند «آمده‌‎ام تا تو به دادم برسی ...» این قطعه پاپ‌ترین موسیقی خواننده‌‎ای است که مناجات خوانی‌‎اش با موسیقی «می‌دانی تو» راه «عروج» را نشان می‌‎دهد.

ماجراجویی‌‎های آقای خواننده خستگی ناپذیر

شب یکشنبه سعد آباد ۱۸ تیر ماه و ماجرا‌های آن با حضور علیرضا افکاری، حسن معجونی و فریدون جیرانی به پایان رسید، اما باید ببینیم ماجراجویی علیرضا قربانی که تا امروز به نظر موفق بوده تا کجا ادامه خواهد داشت همچنان معتقدم باید این پرسش را مطرح کرد: آیا علیرضا قربانی فقط کنسرت اجرا می‌‎کند؟ یا مناجات می‌‎خواند؟ با موسیقی فضا سازی می‌‎کند؟ تصویر می‌‎سازد و یا عشق و همدلی را یادآوری می‌‎کند؟